زن عمو بیشتر و بیشتر

نمای میانی:زهره پریرخ متولد ۱۳۳۷ از توابع خراسان است. او که دارای مدرک تحصیلی کارشناسی «مدیریت دولتی» است، از سال ۶۲ مشغول نگارش آثار ادبی و هنری ویژه کودکان و نوجوانان شده و حدود ۲۰ سال است که برای بچه‌ها کتاب می‌نویسد. پریرخ تاکنون توانسته است قریب به پنجاه اثر را در کارنامه ادبی و هنری خود بگنجاند. او سردبیر مجله «کوشش» هم بوده است؛ مجله‌ای که به تجربه و امتحان کردن از سوی بچه‌ها می‌پردازد و دوست ادبیات و بازی است.
نمای دور:زهره پریرخ: شاید بپرسید ایده یک داستان در ذهن من چه مسیری را می‌گذارند تا تبدیل به داستان شود. در مورد من واقعیت خیلی تاثیر دارد . سیبی که از درخت می‌افتد یا یک حادثه در اتوبوس می‌تواند شروع یک قصه باشد. اما آن لحظه تمام قصه به ذهنم نمی‌رسد. معمولا موقعی که راه می‌روم و کاری انجام می‌دهم در ذهنم با آن موضوع بازی می‌کنم و بعد کم‌کم برایم شکل یک قصه پیدا می‌کند. در واقع یک‌بار می‌نویسم ولی بارها و بارها آن را بازنویسی می‌کنم. آدم خیلی از ایده ها را از دست می‌دهد .سعی می‌کنم همان لحظه که به ذهنم می‌رسد گوشه‌ای بنویسم و بعد بازی ذهنی را شروع کنم. این دفترچه‌های کوچکی که آدم در کیفش دارد واقعاً خوب است . شاید باورتان نشود که برای هر سال یکی دارم و گاهی برمی‌گردم به ده‌سال پیش و می‌بینم ایده‌ای وجود دارد که شاید بتوانم هنوز آن را بنویسم.
از کتاب:مامان‌جان و باباجان با چشم‌های پر از سوال به پنج‌وجبی نگاه کردند. بعد از شیری که خورده بود، دست و پا و گردن درازش پر از تنبلی بود؛ اما یک سوال گنده، مغزش را قلقلک می‌داد: چه‌طور قرار است نور خورشید را بخورد و رشد کند. این بود که از جایش بیرون خزید و سرش را دوبار به جلو خم کرد؛ یعنی: «من هم می‌آیم.» مامان‌زرافه و بابازرافه آهی کشیدند و لبخندی از خوشحالی زدند. زن‌عموجان رفت جلو و پنج‌وجبی هم پشت سرش به راه افتاد…(صفحات ۱۳ و ۱۴ کتاب).
از همین قلم:«مامان جان پرنده» (سوره مهر) ، «چرا پنج وجبی» (سوره مهر)، «درست مثل عمه جان شاعر»(سوره مهر)، «عموجان دوستی»(سوره مهر)، «دایی جان ورزشکار»(سوره مهر)، «روزهایی که پنج¬وجبی دیگر پنج¬وجبی نبود»(سوره مهر)، «تکه‌کاغذهای رنگی» (کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) و …