سبویی که نشکست

کاملا مطمئن بودم که قراره حرف های مهمی رو از زبون بابا بشنوم. صاف زل زد تو چشم هام و گفت: آقا رضا! فکر کنم اون قدر بزرگ شدی که بتونم باهات مردونه صحبت کنم، پس می خوام خوب یه حرف هام گوش کنی… مدت هاست که دنبال فرصتی بودم تا برم جبهه و انجام وظیفه بکنم، ولی شرایط جفت و جور نبود و نمی شد. با توجه به این که تو هم بزرگ شدی و مورد اعتماد مامانت وخواهر هستی، خیالت راحته. امتحانات خردادت رو هم که دادی و حالا دیگه می تونم کارها رو بهت بسپارم… احساس سنگینی می کردم وکم و بیش، بغض توی گلو احساس خفگی بهم می داد. با این حال نمی خواستم بابا رو ناامیدکنم و دلش رو بشکونم. سرم رو آوردم بالا و آروم گفتم: بابا، من هر کاری از دستم بربیاد انجام می دم، فقط…