واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات با پژوهشی نو

واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات با پژوهشی نو

حادثه عاشورا و وقایع جانسوز آن از جمله وقایع بی نظیر و دلخراش عالم اسلام است که سالیان سال، ارادتمندان سید الشهداء علیه السلام درباره آن قلم فرسایی نموده اند. هر یک از نویسندگان با نگاه خاص خود به این واقعه ی تاریخی نگریسته و آن را شرح کرده اند. کتاب پیش رو توسط نویسنده ای پرکار و متخصص در مباحث بین الفریقینی با موضوع عاشورا به رشته تحریر در آمده است. روانی قلم، استفاده بسیار از منابع کهن و جدید اهل سنت و پرداختن به شبهات مورد توجه عموم مردم درباره عاشورا از جمله ویژگی های بارز این کتاب به شمار می آید.
«علی اصغر رضوانی»، مولف کتاب، ابتدا به شخصیت شناسی امام حسین علیه السلام پرداخته و از منظر قرآن و روایات این موضوع را بررسی کرده است آیه مودت، مباهله، اطعام، اعتصام، مس الکتاب و… از جمله آیات مورد بحث در مرجعیت دینی و فضائل اخلاقی امام حسین علیه السلام می باشد. از مهمترین مباحث این اثر، مبحث مشروعیت گریستن و فلسفه عزاداری و جزع و فزع در سوگواری امام حسین علیه السلام است. معرفی خاندان بنی امیه به خصوص معاویه و یزید از دیگر مطالب مفید کتاب می باشد. نگارنده در طرح مسائل کتاب، به آراء و نظریات دیگران به خصوص وهابیت نگاهی ویژه کرده و به آنها پاسخ هایی متناسب داده است. معرفی اجمالی برخی از یاران امام علیه السلام، دیدگاه های مختلف درباره ی قاتلان امام علیه السلام و بررسی شکل عقیدتی مردم کوفه از مباحث دیگر این اثر به شمار می آید.
«واقعه عاشورا و پاسخ به شبهات» در 576 صفحه و قطع وزیری منتشر شده است.

برشی از کتاب:

در پاسخ به این که چرا حضرت ابوالفضل علیه السلام آب نیاشامید؟ می خوانید: «سؤال شده: چرا حضرت عباس علیه السلام آب نیاشامید تا سیراب شده، با قوت و نیروی بیشتری بر دشمن حمله کند و آنان را نابود سازد و از این راه بتواند به امام حسین علیه السلام و دین بیشتر خدمت کند؟

پاسخ:
اولا: هدف امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا کشتن عموم مردم نبوده است، بلکه هدف اصلی حضرت بیداری امت اسلامی است و کشتن دشمن باید در حد ضرورت باشد. ثانیا: مسأله اثبات مظلومیت امام حسین علیه السلام است که در طول تاریخ، مردم را به او متوجه ساخته و دل ها را سوزانده است و منجر به نهضت ها و شورش هایی بر علیه حکومت یزید و یزدیان شده است.

ثالثا: حضرت اباالفضل علیه السلام می دانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام حسین علیه السلام کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد؛ زیرا دشمنان مصمم به قتل او و جوانان بنی هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نایل آمد.

شاهد مطلب این است اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب می گردد، ولی حضرت عباس علیه السلام از زندگی و بقای خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمی می دانست.

رابعا: حضرت عباس این را خیانت می دانست که خود آب بیاشامد، در حالی که امام حسین علیه السلام و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه هستند. این خلاف ادب است که امام او تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند.

خامسا: ایثار از سجایا و اخلاق نیکوی اهل بیت علیهم السلام بوده است. حضرت عباس علیه السلام در این واقعه نهایت ایثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسین علیه السلام و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمی گرسنه به سر بردند…