تمنای وصال

«وَلَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ» (1)
«و ما بعد از تورات در زبور داوود نوشتیم (و در کتب انبیاء سلف وعده دادیم) که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد».
شیعه، از آن جا که بر اساس قاعده لطف نیاز اساسی انسان را امامت و رهبری می داند چنان اعتقاد دارد که انسان امروز برای رسیدن به سرمنزل مقصود به وجود راهبری کامل، سخت نیازمند است. آن رهبر کسی جز حضرت مهدی علیه السلام نیست، موعودی که تمام ادیان الهی، نوید ظهورش را به ارمغان آورده اند و پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله نیز به این امر تصریح و تأکید فرموده است.
«إن خلفائی وأوصیائی و حجج اللَّه علی الخلق بعدی اثنا عشر أولهم أخی وآخرهم ولدی».(2) همانا جانشینان و حجّت های خدا بر مردمان بعد از من دوازده نفرند نخستین آنها برادرم و آخرینشان پسرم».
و این نیز، حکمت خداوند را می نمایاند که برای رسیدن به کمال مطلوب میان انسان و حجت خویش پیوندی استوار برقرار ساخته است.
عمر ما شیفته حالان چه عجب می گذرد