انسان در آموزه های وحیانی

انسان در آموزه های وحیانی پژوهشی در مورد شناخت ابعاد مختلف ماهیت و وجود انسان با استناد به آموزه‌های دینی است. در کتاب انسان در آموزه های وحیانی با رویکردی آموزشی برای دانشجویان علوم پزشکی و روان‌شناسی، به تبیین رابطه بین جسم و روان انسان و ابعاد معنوی وجود او پرداخته شده و جایگاه انسان در میان سایر مخلوقات الهی به عنوان خلیفه خداوند در روی زمین، مورد بحث و بررسی عرفانی، فلسفی، قرآنی و روایی قرار گرفته است. نویسنده بر این باور است که بر طبق آموزه‌های دین اسلام، انسان حامل اسماء و صفات الهی است و برخلاف دیدگاه مبتنی بر اومانیسم غربی محور خلقت نیست بلکه به عنوان برترین مخلوق مطرح است.

وی در ادامه به نسبت بین جسم و نفس انسان اشاره نموده و ابعادی از خلقت دوگانه نفسانی و جسمانی او و نیز حقیقت روح و ادله اثبات وجود آن را بررسی نموده است. در بخش دیگری از این کتاب نویسنده به شاخص‌های مهم سلامت جسمی و نفسانی انسان از دیدگاه آموزه‌های اسلامی، اشاره نموده و از منظری قرانی به آسیب‌شناسی این موضوع پرداخته و مفهوم زندگی و مرگ و نسبت بین آن دو و نیز عوامل معنابخشی به زندگی را بررسی نموده است.