اجماع از منظر نقد و نظر

این اثر نگرشی است بنیادین و متقن به مسألۀ اجماع، یکی از ادلّۀ اربعۀ فقاهت و اجتهاد، که بدون داشتن اصل و ریشه‌ای الهی، در فقه شیعی راه یافته و به معارضه با ادلّۀ الهیّه پرداخته است. نظر به اهمیّت تأثیر استنباط احکام بر سعادت مکلّفین، مؤلّف محترم بدون مجامله و سهل‌انگاری در ادای وظیفۀ الهی، به بررسی، نقد، و در نهایت ردّ این مسأله پرداخته، و به تحقیق نظر عامّه و علمای شیعه می‌پردازند؛ و نهایتاً اثبات می‌فرمایند: اجماع، اصلی جز افکار ردیء و سخیف عامّه نداشته و به هیچ‌وجه قابلیّت استدلال و توان حجّیت شرعیّه را ندارد، و احکام منتجۀ از آن برای تکامل نفوس بشری و تحقّق به مقام انسانیّت مضرّ و از مهالک است.