شیرین تر ازشکر (فصل بهار)

قصه و داستان را همه آدم‍ها دوست دارند. از کودک و نوجوان گرفته تا بزرگسال و کهن‌سال. خواندن و شنیدن داستان هم، یکی از سرگرمی‌هایی است که همه از آن لذت می‌برند. اما اگر این داستان‌ها، جذاب و آموزنده نیز باشند، خیلی
بهتر است. هم از شنیدن آن لذت می‌بریم و هم مطالب مفید و آموزنده خواهيم آموخت.ابوالفضل هادی‌منشبه همین خاطر، مجموعه چهار جلدیشیرین‌تر از شکررا تدوین کرده‌است. هر جلد از این مجموعه برای یک فصل انتخاب
شده‌است. در مجموع هر چهار جلد365 داستان جذاب و شیرین و آموزنده وجود دارد.داستان‌های این کتاب، قصه‌هایی برای نوجوانان است. قصه‌هایی که از میان منابع اصیل فارسی گزینش و بازنویسی شده‌اند. ابوالفضل هادی‌منش در
مقدمه کتاب خود نوشته‌است: «من این کتاب را برای شما نوجوان‌ها نوشته ام. این کتاب شاید هفتادمین کتاب من باشد. من داستان‌های آن را از لابلای کتاب‌های کهن فارسی -که امروز کمتر از آنها اسمی به میان می‌آید- گرد آورده‌ام و
برای شما ساده‌نویسی کرده‌ام.»برخی از منابعی که ابوالفضل هادی‌منش در کتابشیرین تر از شکراز آن‌ها استفاده کرده‌است عبارتند از: مثنوی معنی، گلستان و بوستان سعدی، قابوس‌نامه، کلیله و دمنه، مصابیح القلوب و … .
آشنایی نوجوانان با این منابع، سبب آشنایی آن‌ها با فرهنگ غنی ایرانی نیز خواهد شد.علاوه بر داستان‌های زیبا، جذاب و آموزنده این کتاب، تصویگری محمدحسین صلواتیان نیز جلوه‌ای خاص به این اثر بخشیده است. این تصاویر زیبا به
انتقال مفهوم و درک معنای داستان کمک می‌کنند.
مدتی در شهر باران نمی‌بارید. هوا گرم شده بود. مردم تصمیم گرفتند به خارج از شهر بروند و دعای باران بخوانند. گروهی، کودکان مکتب خانه را نیز با خود بردند. شخصی بذله‌گو گفت: «چرا این کودکان را با خود می‌برند؟» یکی گفت: این
کودکان بی‌گناهند و دعای آنها مستجاب می‌شود. آن‌ها را برای دعا کردن به صحرا می‌برند.»آن شخص گفت: «اگر دعای آن‌ها مستجاب می‌شد، یک معلم در همه عالم زنده نبود»