مجاوران خورشید: قرار بود نشانه نباشد

عليرضا را بين آن همه رزمنده پيدا نکردم. آنقدر چشم چرخاندم که يکباره ديدم با لباس شخصي لابلاي بدرقه کننده ها راه مي رود. در ميان جمعيت به سختي رفتم سراغش و پرسيدمم چرا لباس جبهه نپوشيدي؟ مگر به جبهه نمي روي؟گفت: من به خاطر خدا به جبهه مي روم. دوست ندارم کسي مرا در اين لباس ببيند و بگويد پسر فلاني هم رزمنده است.نمي خواهم کارم براي ديگران باشد.