روح سبز ما! بهارما! سلام

حسينيه پر از فرشتگان بودزلال اشک بچه ها روان بودکسي به غير يا خدا نمي گفت کسي خوش آمدي به ما نمي گفت کسي نمي شنيد بوي خنده دلش گرفته بود يک پرندهچقدر منتظر شديم؛امانبود مهربان ما، خدايا…که ناگهان دميد مثل خورشيدفرشته قشنگ شهر اميد