درپیشگاه شمس(یکم):پروانه ای روی گلدسته

باز آمدم به سوي حريمي که سالهاست…دستي و کاسه اي و کريمي که سال هاست…هرکوپه شد براي خودش صحن کوثريبالطف اين نسيم،نسيمي که سال هاست…چيزي شبيه ديدن گنبد نمي بردمارا به آن جنون قديمي که سال هاست…دور از بهشت صحن توتهران نشين شديممرديم درعذاب اليمي که سال هاست…اي مهربان تراز پدرومادر،اي امامرحمي براين يتيم ،يتيمي که سال هاست…