پل جغاتو

همه جا سايه خان مغان را مي بينم.حس مي کنم در جاي جاي اين دشت و بيابان، با اسبش دنبال شکار است، دنبال يک ساراي ديگر. هر دو طرف جاده تا کوه، تا چشم کار مي کند، پستي و بلندي و تپه و ماهور است. پشت هر تپه، آدم هاي خان کمين کرده اند. من صداي قهقه شان را ميشنوم.چقدر ترسناک و وحشتناک هستند!رنگ به چهره راننده نيست:خدايا! اينا ديگه کي ان؟از پهلوي سردار سرک مي کشم و روزنه اي پيدا مي کنم که جلو را ببينم. ميترسم خان مغان از همين پشت ظاهر شود و تفنگش را به طرف ما بگيرد. سه مرد تفنگ به دست، آن جلو ايستاده اند.