پشت دروازه های شهر

پرت شدم توي استخر.آب سرد بود ،بوي ماندگي و تعفن مي داد.بو و طعم لجن به حرکت درآمده بود يک قلپ آب به دهان و بعد گلويم سرازير شد .مزه گس و سنگين لجن در دهانم ماسيد و ماند .چشمانم چنان به سوزش افتاد که انگار آب،اسيد داشت.مثل وزنه اي بي حرکت به کف استخر رسيدم کف پوشيده از ماده لزج و ضخيم بود .کمي به خود آمدم پا بر کف کوبيدم به بالا آمدم .توانستم براي لحظه کوتاهي سر از آب بيرون بياورم تا نفسي بکشم ؛نتوانستم دوباره به پايين کشيده شدم .انگار به پايم وزنه بسته بود…