آرزوی چهارم

شمشاد حس کرد زبانش بزرگ و سنگين شده، مثل تکه اي چوب خشک! از حال ميرفت و تا هوشيار مي شد،فکرش پرواز مي کرد و به غول چراغ و خاطرات تنها مسافرتي که با خانواده رفته بود بوشهر، ديدن خواهرش خديجه.«…غول رفت… آب دريا… موج … گوش ماهي…آرزوي چهارم: جنگي توي دنيا نشه… عروس کوچک دريايي کف دستم مرد و کوچک شد،انگار قطره بزرگي آب تبديل شده بود به عروس دريايي، شفاف مثل بلور…»