زاغی

زاغی هنوز نرسیده بود به پل قدیم که سایة پیرمردی
سیاهپوش را، که حلقههای دود بالای سرش مثل کُپّة ابر جمع
شده بود، دید. دوچرخه را سپرد به هانی و درحالیکه نفسنفس
میزد لب جدول نشست و به او نگاه کرد که با سرعت از کنار
پیرمرد گذشت و موج دود را از فراز سر او پخشوپلا کرد.
پیرمرد آخرین پک را به سیگار زد، دانههای خاکستر را از
لباس تکاند، و پس از نگاهِ عمیق به شط با شانههای افتاده و
تکانِ سری برای زاغی به سمت پارک به راه افتاد.