گر نوشته

کتاب «گرنوشته» داستان آد‌م‌هایی است که شاید امروز فراموش شده باشند و برای پیدا کردن آنها باید به صفحات تاریخ مراجعه کنیم. انسان‌های بی‌شیله پیله‌ای که تا مغز و استخوان تحت ظلم و ستم خان روستا قرار دارند. مردم روستایی که یک خان خدانشناس دارند که قصد دارد حاصل تمام مایملک و زحمات این مردم ساده دل و زحمتکش را از آن خود کند. اما آنچه که این روایت را جذاب می‌کند داستان مقاومت است. با خواندن این کتاب مخاطب متوجه می‌شود مسئله مقاومت در مقابل ظلم نه محدود به یک دوره خاص بلکه همیشه در پوست و خون مردم این مرز و بوم وجود داشته است. مقاومت در مقابل خانی که تصمیم گرفته تمام هست و نیست و ناموس این مردم ساده دل را از آن خود کند. در واقع نویسنده توانسته است علاوه بر به تصویر کشیدن این مقاومت مردمی، پهنه عینی و واقعی از زندگی مردم روستایی از حوالی چهار محال بختیاری را به تصویر بکشند و مخاطبان را با سبک زندگی و آداب و رسوم آن مناطق بیشتر آشنا کند. «گرنوشته» نام کتیبه‌ای است متعلق به چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح، منقوش بر دیواره‌ای صاف و صیقلی در کوه جهان بین، که روزگاری در راه شاهی یا دزپارت قرار داشته است.
برشی از کتاب گر نوشته :
صدای کرنا قطع شد و همه سمتِ هَشتی برگشتند. پاکار چشم تنگ کرد توی هَشتی. اول کدخدا و عباس آمدند. «خدا رو شُکر. بالاخره اومدن!» پشت سرشان چند نفر دیگر هم آمدند. چُلیچه ‏ای‏ها بودند. مُصَیّب جلوتر از بقیه حرکت می‏کرد. نادر دعوتش کرده بود. چوب‏باز ماهری بود. نادر سر شب گفته بود: «امشب باید تلافیِ شب عروسی عباس رو دربیارم.» و پاهایش را نشان داده بود که خیلی خوب پارچه‏پیچ کرده بود. شب ِعروسی عباس، مُصَیب پَروپای نادر را قلم کرده بود.