دوشنبه‌های کوهی

از کتاب دوشنبه های کوهی :
هوا گرفته …. زمین خسته …. آسمان دلگیر…
به چشم پنجره کوچ پرندگان دلگیر…
ردیف گیج درختان… غروب … آدم ها…
چقدر می گذرد بی تو این زمان دلگیر…
من و جهان غریبی به وسعت یک تخت ….
و غربتی که اندازه جهان دلگیر….
پر است زندگی از روزهای تیره و تلخ ….
پر است از غم وش ب های همچنان دلگیر…
ببخش از غم و شب های همچنان دلگیر
ببخش بی تو اگر زود و ساده می میرم
نباش از من و این مرگ ناگهان دلگیر….