بال های خیس

داریوش روحی کتاب را اینگونه معرفی می کند :
بنده این اثر را ادای دین نمی دانم . چرا که معتقدم هیچ اقدامی نمی تواند جانفشانی های شهدای عزیز غواص را پاسخگو باشد ؛ پاسخی که در شان جایگاه رفیعشان باشد. این متن تنها یک واکنش است . اکنش یک مرد چهل ساله ایرانی که بیست و ششم خرداد ماه نود و چهار ، در وعده گاه بهارستان قطره ای از دریای ملت بود؛ و چونان مسخ شدگان از پی تابوت های سه رنگ گام بر می داشت ؛ و هیچ از حال خودش خبر نداشت.
برشی از کتاب بال های خیس :
حسین : از این به بعد هرچی بیشتر بهش فکر کنی بیشتر میشناسیش.
محسن : چه فایده حاجی ؟ من بهترین دوستم رو از دست دادم.
حسین : نه محسن . آدم وقتی کسی رو از دست می ده که از خاطرش پاک شده باشه مهدی تازه توی وجود تو جوونه زده! مطمئنم تو این جوونه رو توی وجودت حفظ میکنی ؟پرورشش می دی و تبدیلش می کنی به یه درخت سبز و تنومند.