بنت انجیر

از کتاب :
روی زمین کنار یک کیوسک روزنامه فروشی ،پسرکی پنج شش ساله نشسته بود و با دقت روبان قرمز رنگی را به گردن گربه ای سپید گره می زد.بچه گربه آرامی به نظر می رسید و حتما زیبا بود.آن طرف خیابان ، در سمت راست جوانی بیست و چند ساله ، که پیراهن نازکی قرمزی به تن داشت، به تیر چراغ تکیه داده بود .چراغ روشن بود و او با لرزشی هذیانی ، اما ملایم ، آکاردئون می نواخت .سرش به بالا متمایل بود و چشم هایش را دوخته بود به آسمان .در آن دورها ، که هر لحظه نزدیک تر می شد ، افق در نارنجی غلیظی قوطه ور بود و نخ های باریک و خط های ملایم نور از سمت خورشید صبحگاهی به این سو می آمدند.چشم های جوان باز بود و باد بی آنکه او ببیند موهای بلند خرمایی اش را روی پیشانی و جلوی مردمک های آبی اش تکان می داد.
هزار کودک همسایه را به خاطر می آورم
که گل میخک بر سینه زدند
و در آتش باران بمب و راکت
پله های زیرزمینی را گم کردند و لاجرم
از نردبان ستاره ها به ملکوت آسمان رفتند.