مردها آهسته می میرند

از کتاب :
جنگ تمام شده بود و تنها جایی که هنوز آثار ترکش و بوی شهادت و چشم انتظاری داشت خانه ما بود.
داریوش نیامد.
از وقتی خبری از داریوش نشد، مادر، مثل یک گل آپارتمانی که آفتاب دشمنش می شود، زرد شد.. اول رنگش پرید. بعد تارهای موی قهوه‌ایش رو به سفیدی رفت. زیرچشم‌هایش پف کرد و هر وقت می‌دیدیشان سرخ بودند، درست مثل دوگوله، سرخ آتش.