داستان آن کلات

از کتاب :
زلفا: ای سربازان، مرا به نام زلفا بشناسید؛ نوعروسی به یغما رفته که دامادش به حجله­ ی مرگ نشست. می­گویند زلفا به جنون نشسته از غصه رفتن یار. اما شما باور نکنید.
ای سلحشوران، خسته نیستید ازاین همه جنگ؟ آرام نمی­خواهید؟ بگذارید آنان بروند!
آرام بگیرید از رزم! می­خواهم آرام جانتان باشم، ساقی بزم برایتان! نگاه کنید! حجله­ ی من خالی است از داماد. اینک، شمایان را به میهمانی و طرب می­خوانم در آن.
در این کومه باز است. خوش آمدید!