خیلی دور خیلی نزدیک

فیلمنامه «خیلی دور خیلی نزدیک» داستان مردی به نام دکتر عالَم را روایت می‌کند که در بیابان در جستجوی پسرش سامان است. این فیلمنامه از نوع فیلمنامه‌هایی است که به آنها فیلم جاده‌ای می‌گویند. از طرفی دیگر از آنجایی که حکایت رستگاری یک انسان را روایت می‌کند، در حوزه سینمای دینی و معنوی قرار می‌گیرد.
دکتر عالم به تازگی متوجه بیماری وخیم پسرش شده و این قضیه تلنگری به او می‌زند تا کمی به خودش بیاید و زندگی‌اش را از پوچی بیرون کند و معنای دوباره‌ای به آن ببخشد. در این مسیر او حتی طمع‌های مادی را که پیش از این  داشته  است، رها می‌کند و خود را اسیر جاده و بیابان می‌سازد تا در این راه به بازشناسی اصیل‌تری از خودش دست پیدا ‌کند.
خود کلمه عالَم به معنای دنیا و هستی است؛ دنیایی که در غیاب خداوند دچار سرگشتگی و تنهایی شده است. و دکتر عالم از این بی‌خبر است که خدا همچون ستارگان سحابی در عین حال که خیلی دور و از دیدگان ما خارج است، اما در عین حال از رگ گردن نیز به ما نزدیکتر است.
دکتر عالم نماینده قشری است که از غرور و قدرت، خدا را فراموش کرده‌اند. او به دنبال پسرش سامان است تا این نا‌به‌سامانی را که ناگهان در زندگی‌اش پیش آمده و مستاصلش کرده است، درست کند و به پسرش کمک کند. اما دریغا که خود اوست که نیاز به کمک دارد. او دائما حسرت زمان‌هایی را می‌خورد که در کنار فرزندش نبوده و به درستی او را مورد توجه قرار نداده است.
دکتر عالم در کویر در جستجوی زمان از دست رفته است. در نهایت نیز این سامان است که به طور معجزه‌گونه‌ای دست یاری را به سمت پدر می‌برد و او را از آن ورطه تاریکی که در آن غلتیده بود بیرون می‌کشد. در واقع او را در این دنیای امروزی انسان معاصر و مدرن، به رستگاری می‌رساند.
روایت استوار و قدرتمند محمدرضا گوهری و رضا میرکریمی در فیلمنامه «خیلی دور خیلی نزدیک»، به ساخت فیلمی توسط خود میرکریمی انجامید که هم منتقدان و حرفه‌ای‌ها را خوش آمد و هم عامه مخاطبان را راضی ساخت.