پشت کلانتری ، کوچه اول ، تیرچراغ برق

علی اصغری در این نمایشنامه با نگاهی ژرف در میان لایه‌های درونی شخصیت‌های غالباً شکست خورده در اجتماع و قرار دادن آنان در موقعیتی دراماتیک همراه با طنز رفتاری به تناقض‌های شخصیتی و تغییر واکنش‌های این افراد در شرایط مختلف تأکید می‌کند. او با اینکه با لحنی ساده این تضاد و کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها را در موقعیت مشخصی نشان می‌دهد و جالب اینجاست که موضوع مطرح شده اصلا پیچیده نیست، اما در همین لحن ساده نمایشی چنان لایه‌های درونی شخصیت‌های ظاهری خود را آشکار می‌کند که مخاطب در نهایت در چگونگی ماهیت این تناقض‌ها و تغییرات به تفکر کردن مجبور می‌شود.
نمایشنامه «پشت کلانتری، کوچه اول، تیر چراغ برق» از آن دسته آثار کمدی است که طنز کلامی را در اولویت کاری خود قرار داده است. اصغری، موقعیت طنز و یا کمدی خاصی را مد نظر نداشته، بلکه به وسیله شوخی‌های کلامی شخصیت‌ها و در بعضی موارد، کاربرد لهجه‌ها موفق به ایجاد لحظه‌های کمدی و در نهایت لبخند مخاطب می‌شود. در فضای نمایش، لحظات حسی در نتیجه رابطه شخصیت‌ها و موقعیت‌های طنز و تاکید بر گفتارهای کلیدی و ارتباط گرم و صمیمی و باور پذیر بازیگران باعث می‌شود نمایش به خوبی با مخاطب ارتباط برقرار کند.
نوشته علی اصغری پیش از آنکه نمایشنامه‌ای درباره شرایط و وضعیت انسان‌ها در اجتماع باشد، درباره نقد افکار و عقاید انسان است. در واقع شخصیت‌های این نمایشنامه، پیش از آنکه مشکل انسانی داشته باشند، مشکل اعتقادی دارند و برای همین زمینه مناسبی برای همزیستی مسالمت‌آمیز و درک درست موقعیت یکدیگر را در جامعه به دست نمی‌آورند. آنها حتی قادر نیستند یکدیگر را بشناسند و هرچه در درون یکدیگر کاوش می‌کنند، کمتر موفق به ادراک و برقراری ارتباط می‌شوند.
نویسنده در حقیقت می‌خواهد هشداری به مخاطبش بدهد که با دیدگاهی همه جانبه به جهان بنگرد و زندگی اندک و کوتاه خود در این جهان را به بطالت نگذراند.