شمارش معکوس

نمایش «شمارش معکوس» درباره جریان بمب‌گذاری در حرم امام رضا (ع) است. مردی که ظاهرا مسئول بمبگذاری است، منتظر انفجار است که متوجه می‌شود زن و فرزندش در حرم امام هشتم هستند. زن پایبند به اعتقادات است و مرد مدام با سرزنش کردن او عقایدش را زیر سئوال می‌برد. بیشتر جریان نمایشنامه رسول نقوی بر پایه کنش بین این زن و مرد شکل می‌گیرد و نویسنده با طرح دیالوگ‌های موجز سعی می‌کند فضایی ابهام‌انگیز خلق کند و در نهایت قضاوت را بر عهده مخاطب بگذارد.
نقوی در ابتدای این نمایشنامه موقعیتی مبهم را خلق می‌کند و اطلاعات کمی از شخصیت‌ها می‌دهد تا  حس کنجکاوی مخاطبش را برانگیزد. در ادامه نمایشنامه‌ هم چگونگی رابطه رضا، کاوه و آرزو (سه شخصیت اصلی نمایشنامه) و ارتباط آنها در گذشته، این کنجکاوی‌ها و چالش‌ها را تقویت می‌کند.
یکی از ویژگی‌ها و مهارت‌های نقوی، به‌کارگیری خوب و مناسب زبان عامیانه در نمایشنامه است. او چه در این نمایشنامه و چه در آثار قبلی‌اش این نکته را ثابت کرده و نشان داده که می‌تواند از قدرت بخشیدن به این زبان در راستای جذاب کردن نمایشنامه بهره بگیرد.
اما نکته‌ای که درباره نقوی و کارنامه هنری او قابل تامل به نظر می‌رسد، این است که او همواره به سراغ داستان‌های تکراری می‌رود و البته تعمدا این گونه داستان‌ها را انتخاب می‌کند؛ چرا که می‌خواهد این موضوع را ثابت کند که چگونگی نگاه به سوژه‌های ظاهرا تکراری، چقدر مهم هستند و بیان و پرداخت متفاوت به این سوژه‌ها چقدر می‌تواند در اثرگذاری متن و جذب مخاطب موثر باشد.