قطار

نمایشنامه قطار اثر نویسنده مطرح مصری توفیق الحکیم، کوتاه است و داستان آن بر اساس اتفاقی ساده شکل می‌گیرد. نویسنده برای اینکه اثرش را کنش‌مند کند، بین نقطه آغاز و پایان فاصله ایجاد کرده تا با کمک انتظاری تعلیق‌آمیز، زمینه کنجکاوی مخاطب برای کشف راز نهایی نمایشنامه را فراهم کند. او این فاصله را با هنرمندی تمام، با خرده‌داستان‌ها و مسایل حاشیه‌ای و فرعی پر کرده تا مخاطب را تا رسیدن به هدف نهایی نمایشنامه، خسته و دلزده نکند.
در نمایشنامه قطار، دیالوگ‌هایی که بین شخصیت‌ها شکل می‌گیرد، درگیری درونی آنها را نشان می‌دهد. اغلب دیالوگ‌ها هم با توضیح حالت و حرکت همراهند و همین بیانگر مقابله و تعارض‌طلبی مابین شخصیت‌هاست. توفیق الحکیم گاهی دیالوگ‌های طولانی و بلند شخصیت‌ها را با طرح سئوالی به پایان می‌برد و این راهکار هوشمندانه باعث می‌شود تا مکالمه‌ها بین افراد خسته کننده نباشد و مخاطب قبول کند که بعد از طرح هر سئوال از سوی شخصیت‌ها، پاسخ را دریافت خواهد کرد.
  با وجود اینکه نمایشنامه‌ توفیق الحکیم تک‌پرده‌ای و کوتاه است، اما پرسوناژها تا حد زیادی شخصیت‌پردازی می‌شوند؛ چرا که تنوع فرهنگ و نشانه‌های تربیتی و جایگاه اجتماعی و طبقاتی آنها حتی بی‌آنکه مستقیما به آنها اشاره شده باشد، قابل تشخیص است، اما مهم‌ترین ویژگی این نمایشنامه دیالوگ‌ها و گفت‌و‌گوهای بین افراد است. توفیق الحکیم در بیشتر موارد از دیالوگ‌های بسیار کوتاه و تلگرافی در عین حال مرتبط با پیچیدگی‌‌های مضمون و محتوا استفاده می‌کند و همین امر سبب می‌شود تا تنگناهای روحی و روانی پرسوناژها را به خوبی احساس کنیم.