نقش زن در موسیقی مناطق ایران

‌کتاب نقش زن در موسیقی مناطق ایران با نگاهی مردم‌شناسانه، موسیقی زنان در مناطق مختلف ایران را بررسی کرده است. در واقع این کتاب به منزله درآمدی جالب توجه و بدیع از نوعی دایره‌المعارف شفاهی محسوب می‏شود که به بررسی نحوه مواجهه و رویکرد زنان به موسیقی می‏پردازد و سخنی است درباره روش به کارگیری کلام آهنگین و ترانه‏های مختص زنان. مؤلف معتقد است که بانوان ایرانی این نغمه‏ها را با هدف معینی دنبال می‌کنند و از سوی مادرانی که به طور بداهه با به کارگیری حافظه‌ تاریخی خود و با تکیه بر ذوق فردی، به اقتضای زمان، مکان، جغرافیای زیست و نوع معیشت بسط و گسترش پیدا می‏کنند. مؤلف در این کتاب همچنین با رویکردی قوم‏نگارانه به بررسی موسیقی زنان در نخستین جشنواره پژوهش موسیقی محلی زنان ایران می‌پردازد و موسیقی زنان را به مثابه شمعی می‌داند کنج شبستان دل که جلوه‌ای دلنواز دارد.
جاوید در بخش اول کتاب، زنان را دارای تجربه‌ای منحصر به فرد در حوزه موسیقی می‌داند که مردان درک روشنی از آن ندارند، وی در این بخش می‌کوشد این نکته را ثابت کند که  بخشی از جاودانگی در اراده زنان نهفته است و بی‌مناسبت نیست که گفته‌اند بهشت زیر پای مادران است. وی در بخش دوم کتاب به کار و تلاش زنان ایرانی اشاره کرده و می‏نویسد ماهیت کار بانوان ایرانی هماهنگ و ممزوج با نوعی آوای ویژه و ریتم موسیقایی است و به سبب این هم هست که می‌بینیم کار و تلاش زنان ایرانی در عین آنکه تصویرهای صوتی مشخصی از دنیای خارج می‌آفرینند به لحاظ ساختار درونی‌اش، واکنش انسان به دنیای خارج را مجسم می‌سازد. جاوید معتقد است از آنجا که این نوع موسیقی به وسیله خود مردم ساخته شده است، ابعاد زیبایی‏شناسانه بی‏نظیر و شگرفی دارند که از درون موجب اعتلا و ارتقاء آن می‏شود.
نشانه‏یابی ایمان و باورهای دینی در آوازها و نغمات زنان ایرانی، نگرشی به ترانه‏های کار و تلاش در میان زنان ایرانی، موسیقی آوازی زنان ایرانی و مسئله زبان مادری، موسیقی آئینی ـ مذهبی زنان ایرانی و گفت‏ و گو با برخی آشنایان به موسیقی زنان در نواحی ایران از برجسته‏ترین بخش‏های کتاب است که اطلاعات ارزشمندی درباره موسیقی بانوان ایرانی به دست می‏دهد.