روشن فکری و اصل گرایی فلسفی

« روشن فکری و اصل گرایی فلسفی» چهارمین جلد از مجموعه آثار دکتر عماد افروغ است. افروغ در این کتاب موضوعاتی نظیر سنت و تجدد، نگاه فلسفی به سنت، نوشدگی و وجه تعاملی دین و جامعه، مطهری و پرسش از ایرانی مسلمان بودن، مفهوم و تاریخچه روشن فکری، مبانی معرفتی روشن فکری، تیپولوژی روشن فکری در ایران، نسل چهارم روشن فکری، دینداری و روشن فکری، شریعتی، الگوی موفق نسل دوم روشن فکری، و شریعتی؛ روشن فکری حقیقت گرا را مورد بحث قرار داده است. به اعتقاد افروغ در این کتاب، مفهوم روشنفکری را اگر مستقل از معانی و دلالت‌های منتسب به آن و رد نظر از گفتارهای تاریخی و سیاسی و اجتماعی مربوط به آن واکاوی مفهومی می‌کردیم و می‌کوشیدیم تا مبانی نظری، ملزومات و مدلولات منطقی آن را جدا از اتفاقات بیرونی فهم و درک کنیمف امروزه این مفهوم از جایگاه موجه‌تر و قابل قبول‌تر در جامعه و در میان اصحاب اندیشه و عمل برخوردار بود. همچنین افروغ در بحث تیپولوژی روشنفکریان ایرانی، به طبقه بندی روشن فکریان ایران در دوره های مختلف می پردازدو بر این مبنا چهار دسته بندی از روشن فکران ارائه می دهد. گزیده متن: یکی از پیش فرض های روشن فکری، حق مدار بودن آن نسبت به انسان هاست.اگر روشن فکر قایل به وجه و حقوق ثابت برای انسان نباشد، اصولا آگاهی بخشی و رهایی چه معنایی خواهد داشت. با نفی حق برای انسان، چرا نام اسارت و اجبار، آزادی و اختیار نباشد؟ چرا نام استبداد، آزادی و نام ظلم، عدالت نباشد؟ با مبنای حق گرایی و درک نیازهای واقعی مرتبط با حقوق انسانی است که بی توجهی به این نیازها، سرکوب آن ها و یا فریب و اغوای توده ها معنا می یابد.