بویه های روشن

از کتاب : هزاران فکر در سرم می‏ آمدند و می‏رفتند. ما کجا و جنگ کجا؟ من برای یک مأموریت چند روزه به خرمشهر رفته بودم. حتی با خانواده خداحافظی نکرده بودم. فکر می‏کردم زود برمی‏گردم. همسرم تنها بود. می‏دانستم حاضر نمی‏شود از بوشهر برود. اگر به اصفهان و نزد مادرش می‏رفت، خیالم راحت بود. اما نرفت. چند بار با تلفن کردن به منزلِ بعضی از همکاران خبر سلامت خودم را به او دادم و از احوال همسرم، مهناز، باخبر شدم. می‏گفت همسایه ‏ها رفته‏ اند. به او هم اصرار کرده بودند نمانَد. اما او دوست نداشت برود. من در جنگ و ماجراهای جنگ حسابی مشغول و درگیر شده بودم. در طول شبانه ‏روز گاهی زمان کم می‏ آوردیم. نمی‏شد به همة کارها برسیم. دوره‏ای سرگرم آموزش دادن به نیروهای مردمی بودم، زمانی در کنار بچه ‏های نیروی دریایی و تکاورها در ماجرای بیرون راندن عراقی‏ ها از جادة آبادان سرگرم بودیم، مدتی هم در خرمشهر. به تلافی سقوط خرمشهر و به دلیل شروع جنگی تحمیلی، به دنبال انهدام سکوهای آن‏ها بودیم.