با من به بوسنی می آیی؟

نمای نزدیک:وقتی جنگ در حال نابودی همه نشانه‌های زندگی بود، تنها عده کمی ‌توانستند آزادانه برای فرار کردن یا ماندن تصمیم بگیرند. ادیتا و خانواده‌اش، از زنده مانده‌هایی بودند که به آلمان گریختند و داستان «با من به بوسنی می‌آیی؟» ترس‌ها و تردید‌های ادیتاست، برای بازگشت به وطن. وطنی که در تمام سالهای پناهندگی، هرگز شکی برای دوباره دیدنش به دل راه نداده است. اما نویسنده در کتاب خود، نگاهی خیره کننده و روایتی درخشان از ترس و وحشتی ارایه می‌کند که دیگر ترس از ویرانی و مرگ نیست؛ ترس آنهایی است که فرار کرده‌اند برای رویارویی با آنهایی که رویاروی گلوله و گرسنگی و ترس از مرگ در وطن مانده‌اند. داستانی خواندنی و شگرف که در لابه لای سطورش در پی پاسخ دادن به این سوال است که آیا آن‌ها که در وطن مانده‌اند، مایل هستند که آدمهایی مثل ادیتا به وطنشان، بوسنی، برگردند و یا آن‌ها را خیانتکار می‌دانند؟ عزیمت ادیتا به بوسنی و برخورد او با اولین نشانه‌ها، آدم‌ها و فضاهای کشورش از خواندنی‌ترین و جذاب‌ترین بخش‌های کتاب است.
نویسنده با پرداخت دقیق جزئیات و نزدیک شدن به شیوه زندگی بازماندگان، به زیبایی توانسته است شکاف عمیقی را که میان پناهندگان و بازماندگان ایجاد شده، از دریچه نگاه قهرمان قصه‌اش بازگو کند. نویسنده قهرمانش را به میان جوانان بوسنیایی می‌برد، اما به او اجازه همدری و دلسوزی نمی‌دهد، چرا که این جوانان را انسانهای آزادی می‌بیند که در سرزمین خودشان بوده‌اند و با همه زندگی سختی که داشته‌اند، به چشم ادیتا با نشاط و پرانرژی به نظرمی رسند.
«با من به بوسنی می‌آیی» خاطره‌ای واقعی است از دختری نوزده ساله به نام ادیتادوگالیچ که بعد از جنگ و پس از چهار سال زندگی در آلمان به وطنش بازمی گردد.