کلیله و دمنه – قصه های شیرین ایرانی

نمای میانی: مژگان شیخی سال‌هاست که به طور تخصصی در زمینه ادبیات کودک و نوجوان قلم می‌زند. شیخی در کارنامه خود جوایزی چون کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، جشنواره ادبی پروین، کتاب فصل و … را دارد.
او از جمله نویسندگانی است که تاکنون آثار زیادی را از ادبیات کهن ایران زمین بازنویسی کرده و این فرصت را برای مخاطبان کودک و نوجوان امروزی فراهم آورده که با گنجینه‌های ادبی کشورمان آشنا شوند.
نمای دور:کَلیله و دِمنه کتابی ‌است از اصل هندی که در دوران ساسانی به فارسی میانه ترجمه شد. نام کتاب از دو شغال گرفته و تألیفی ‌مبتنی بر چند اثر هندی است که مهم‌ترین آنها پنجه تنتره به معنی پنج فصل و به زبان سانسکریت است. مهابهارتا یکی دیگر از منابع اصلی کلیله و دمنه است؛ شامل 250 هزار بیت شعر در 15 کتاب 500 صفحه‌ای.
کلیله و دمنه به زبان‌هایی چون پهلوی، سریانی و عربی ترجمه شده و شاعری چون رودکی هم آن را به نظم درآورده است. ترجمه نصرالله منشی از شیواترین ترجمه‌های آن به فارسی است. او کتاب را از عربی به فارسی برگردانده و نکته‌های فراوانی بدان اضافه کرده است.
از سال‌های دور حکایات فراوانی از این اثر تاریخی در تألیف کتاب‌های درسی به کار گرفته شده که سهم کودکان دبستانی نسبت به سایر مقاطع و پایه‌های تحصیلی بیشتر بوده است.
از کتاب:مرد آنقدر سرگرم عسل خوردن شد که دیگر یادش رفت پاهایش بر سر چهار مار است و موش‌ها هم مشغول جویدن شاخه‌ها هستند. او مشغول خوردن عسل بود که شاخه‌ها بریده شد و او به ته چاه افتاد. اژدها هم که منتظر بود او را یک لقمه کرد و گفت: تو چقدر نادانی که به جای نجات خودت عسل می‌خوردی! عوضش من یک غذای حسابی خوردم.صفحه 25