نمای دور: سید قاسم یاحسینی: خیلی ها خاطره را زیرمجموعه ادبیات تلقی می کنند و این خطای محرزی است.خاطره از آن جهت که روایت یک واقعه است زیرمجموعه تاریخ است، اما متنی که تولید می شود می تواند ادبی باشد. برای نمونه، کتاب تاریخ بیهقی یک کتاب تاریخ است اما امروزه در دانشکده های ادبیات نیز به عنوان یک متن ادبی تدریس می شود. سفرنامه ناصرخسرو در واقع روایت یک تاریخ است، یعنی مشاهدات ایشان در طول سفر. اما امروزه به عنوان یک متن ادبی متعلق به قرن خودش مورد اعتنا است. بنابراین محتوای اثر وقتی روایت می شود، متعلق به تاریخ است اما متنی که نوشتار می شود ادبیات است. خودنگاشت هم مه تواند به یک متن ادبی تبدیل شود، اما در تاریخ شفاهی این مجال پیدا
نمی شود و به آرایه های ادبی ورود پیدا نمی کنیم، چرا که هما نطور یکه راوی صحبت می کند، خاطر ه نویس باید آن را ثبت و ضبط کند. هر چقدر که خاطره صبغه ادبی پیدا کند، کیفیت تاریخی آن کاهش پیدا می کند.
از کتاب :مردم ساکن خیابان ششم بهمن، به این جوان «جمشیدو » می گفتند. جمشیدو حمال بود و با زحمت زیاد لقمه نانی به دست می آورد. گاردی های سنگدل با گلوله جمشیدو را در یکی از کوچه های خیابان ششم بهمن به شهادت رساندند. جمشیدو اولین شهید انقلاب اسلامی در بندر بوشهر بود. بعد از شهادت جمشیدو، مردم در تشییع جنازه او شعار دادند: «جمشیدو، مرگت مبارک ». دو سه روز پس از شهادت جمشیدو، وقتی به سر کارم می رفتم، دیدم با رنگ فشاری سیاه، چند جای خیابان ششم بهمن نوشته اند: «خیابان جمشیدو » صفحه۶۳
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.