شب ایوب

نمای میانی:همان سال‌ها که در دانشسرای اردبیل درس می‌خواند، در روستاهای اطرافش نیز معلم بود. بعد به تهران آمد و زندگی‌اش با نوشتن گره خورد. داوود غفارزادگان بیش از دو دهه است که می‌نویسد و او را یکی از موثر‌ترین نویسندگان در عرصه ادبیات کودک و نوجوان می‌دانند. نشان طلایی جشنواره بزرگ برگزیدگان ادبیات کودک ونوجوان به عنوان یکی از بهترین داستان‌نویسان دو دهه تنها یکی از جوایز بیشمار اوست. غفارزادگان اردبیلی است و متولد ۱۳۳۸
نمای دور: لیلا رضایی: شخصیت‌های «شب ایوب» خوب معرفی می‌شوند. از همان ابتدا خواننده آنها را با خصوصیات اخلاقی منحصر به فردشان می‌شناسد. شب ایوب داستان انسان‌هایی است که هر خواننده‌ای با همذات‌پنداری با یکی از آنها، به ادامه‌خوانی می‌پردازد.
کلمات، اسیر نویسنده است و بدون هیچ سختی‌ای در خدمت کلیت داستان قرار می‌گیرد؛ به نرمی و به سادگی. نویسنده آنقدر ساده حرف می‌زند که خواننده به اجبار هم که شده پذیرنده جو، فضا و محیط داستان می‌شود و گاه خود را در عرصه داستان می‌بیند و گاه با آن همگام می‌شود و برای شخصیت‌ها دل می‌سوزاند.
همه آنچه در جنگ اتفاق می‌افتد، در شب ایوب مو به مو از زبان راوی، گزارش داده می‌شود.
نقطه عطف شکل نوشتاری شب ایوب اشاره‌های مستقیم و ساده به شرایط موجود است و این زیبایی سطر به سطر داستان را بیشتر می‌کند.
از کتاب:دیدم بار الها، جز تاریکی هیچ نیست و هیچ صدایی دیگر نیست که گویی همه بیش از این اوهام بوده و گفتم این‌ست آن روز پنجاه هزار سال ماندن در این ظلمات و تنهایی که ناگاه آواز پرنده‌ای شنیدم که در آن برهوت انگار یک لحظه از بالای سرم پریده و گریخته بود. صفحه 97
از همین قلم: فال خون (سوره‏ مهر) شب‌های بمباران (سوره‏ مهر) کتاب بی‌نام اعترافات (روزنه) درخت جارو (افکار) دختران دلریز (افق) خلبان کوچولو (قدیانی) ما سه نفر هستیم (ثالث) ایستادن زیردکل برق فشار قوی (چشمه) سایه‌ها و شب دراز (مدرسه) و …