شن‌های سرخ تکریت

نمای نزدیک:در باور بسیاری این تصور وجود دارد که چون تعداد آزادگان ایرانی محدود بوده، بنابراین خاطرات آنان نیز به همین محدودیت‌‌ها و به تکرار دچار است.
اما کتاب «شن‌های سرخ تکریت» با موضوع‌های تازه و شگفت‌آوری که مطرح می‌کند به ما می‌گوید: دنیای اسارت و زندگی سخت و طاقت‌فرسا در پشت دیوارهای بلند اردوگاه‌های عراق دنیای بزرگ و حتی بی‌انتهایی است که دست یافتن به همه حقایق آن به آسانی امکان ندارد. این کتاب خاطرات خود‌نوشت عبدالامیر افشین‌پور یکی از آزادگان سرفراز جنگ تحمیلی است.
او در این اثر خاطرات خود را طی ده سال اسارت در اردوگاه های رمادیه، موصل و صلاح الدین روایت می‏کند. نویسنده در این کتاب سعی دارد تنها واقعیت و روال جاری در اردوگاه‌ها را روایت کند. افشیب‌پور تمام آنچه را بر وی طی 4 سال اسارت در اردوگاه‌های رمادیه و تکریت و 6 سال تحمل رنج در اردوگاه‌ موصل گذشته با زبانی شیرین، ساده و روان بیان کند.
وی که از اهالی خرمشهر است، روزهای آغازین جنگ دوشادوش دیگر همشهریانش در مقابل تجاوز نیروهای بعثی قرار می‏گیرد و در دوران حضور در جبهه‌ها موفق به انجام خدمات چشمگیری می‌شود که هنوز خاطرات آنها از ذهن همرزمانش پاک نشده است اما سرانجام به اسارت در می‌آید و پس از بازگشت از اسارت نوشتن خاطراتش را از اردوگاه‌های عراق بر اساس حدود 600 نامه که از اسارت به خانواده و مخصوصا مادرش نوشته بود آغاز می‌کند.
او از جمله آزادگانی است که توانسته با زبان رمزی که از برادرش یاد گرفته بوده بسیاری از جنایات رژیم بعث در اردوگاه‌ها را برای برادرش که در آمریکا بوده برملا کند و از این طریق سازمان ملل را در جریان این فجایع قرار دهد. داستان این کتاب از نخستین روزهای جنگ در خرمشهر آغاز می‌شود و تا ده سال بعد که افشین‌پور از مرز خسروی به خاک وطن باز می‌گردد، پایان می‏گیرد.
در پایان کتاب «شن‌های سرخ تکریت» اسنادی مانند کارت شناسایی عبدالامیر افشین‌پور، و تصاویری از دوران قبل از اسارت و پس از آزادی او ارائه شده‌اند.