یادداشت های سوسنگرد

نمای میانی:غلامرضا صادق‌زاده سال 1339 در تهران به‌دنیا آمد و سال 1358 در دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شد. او 16 فروردین سال 1361 در حضور امام (ره) با فهمیه‌ بابائیان‌پور پیمان ازدواج بست. صادق‌زاده در واحد مهندسی رزمی ستاد جنگ‌های نامنظم شهید چمران به عنوان تخریبچی و سپس با مسئولیت‌های گوناگون از جمله مسئولیت پاکسازی میدان‌های مین، پس از فتح خرمشهر حضوری فعال در دفاع مقدس داشت. او ششم تیر 1361 به شهادت رسید و تنها چیزی که از وی باقی ماند، حلقه ازدواجش بود که روی آن عبارت «ایمان، جهاد، شهادت ـ تنها ره سعادت» حک شده بود.
نمای دور:حمید محمدی محمدی (روزنامه‌نگار): کسانی که پیش از اینها کتاب خواندنی، پرمخاطب و بیادماندنی «نامه‌های فهیمه» را خوانده‌اند، می‌دانند که شهید غلامرضا صادق‌زاده در نویسندگی چه تبحر و توان ذاتی عجیبی دارد. این در حالی است که نامه نوشتن او به همسرش فهیمه بابائیان با لفافه‌گویی و در نظر گرفتن ظرافت‌ها و نازکی‌های یک زن توأم است؛ در حالی که وقتی پای نگارش یادداشت‌های شخصی به میان می‌آید، از ملاحظات پیشین صرف نظر شده و جرأت و جسارت قلم نویسنده بیشتر آشکار می‌شود. صادق‌زاده در این کتاب، قلمی روان و دلنشین و نگاهی بدیع دارد و جنگ را با احساسات انسانی و واژه‌های زیبا در هم می‌تند و در قالب یادداشت‌ ارائه می‌دهد. نوشته‌های او ملموس است و وقتی از واقعه‌ای، محیطی و یا فردی حرف می‌زند، می‌توان آن را در ذهن مجسم کرد و با آن همراه شد. صد حیف که نویسنده باذوق یادداشت‌ها به شهادت رسیده و دیگر در میان ما نیست!
از کتاب:در یکی از شب‌های هفته پیش خوابی دیدم که از هر جهتی برایم جالب بود. البته مفهومش را نفهمیدم. در خواب فهیم را دیدم که باهم در جبهه بودیم. اتفاقاً فهیم شهید شد؛ بر اثر ترکش خمپاره که خیلی برایم سنگین بود. ولی نمی‌دانم چطور تا تهران بردمش. همین جا بود که از خواب پریدم. ان شاءالله هرچه خدا مشیت خود قرار داده باشد آن خواهد شد. از یک جهت غصه خوردم که چرا من با او نرفتم و دلم می‌سوخت. صفحه 55
از همین قلم:نامه‌های فهیمه (مکاتبات شهید غلامرضا صادق‌زاده با همسرش فهیمه بابائیان‌پور) (سوره مهر)، یاداشت‌های ناتمام (سوره مهر)، دشت شقایق (سوره مهر)