خاطرات یک سرباز

نمای میانی: کمال شکوفه، متولد سال 1341 در تبریز، پس از گذراندن دوران سربازی در سال‌های جنگ تحمیلی، به دلیل علاقه به رشته پزشکی از سال 1368 وارد دانشگاه پزشکی رشت شد. وی پس از پایان تحصیل با تاسیس درمانگاهی در فومن استان گیلان، سال‌های بعدی زندگی‌‌اش را آنجا سپری کرد و سرانجام در روز چهارشنبه، دوازدهم اسفند ماه سال 1388 بر اثر سکته مغزی در فومن چشم از جهان فرو بست.
نمای دور:احمد دهقان (داستان‌‌نویس و منتقد): کمال شکوفه درکتاب «خاطرات یک سرباز» به فرهنگ سربازی پرداخته، چون خود نویسنده دو سال ابتدایی جنگ را در جبهه‌ها بوده و با موقعیت خاصی که داشته (امدادگری) توانسته لحظات بدیع جنگ را ببیند و یک اثر خوب بیافریند. در این کتاب وقتی خاطراتی از عملیات بیت المقدس بیان می‏شوند، به نوعی به تحول فکری سربازان می‏پردازد. به همین خاطر وقایع کتاب لحظه به لحظه جالب‌تر می‏شوند و چون نویسنده به عنوان امدادگر همه جا حضور داشته، مثل ارنست همینگوی، راوی «وداع با اسلحه» جزئیات صحنه‌ها را برای مخاطب بازگو می‌کند که بیان همین جزییات، کتاب را منحصر به فرد کرده است.
محمود جوانبخت (پژوهشگر): به گمان من این کتاب بهترین خاطرات سربازی از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران است. آنقدر بی‌تکلف و صمیمی و صریح است که حد ندارد. کمال شکوفه این بخت را داشت که در فتح خرمشهر حضور داشته باشد.
از کتاب: در بیمارستان تیپ هنگامی که زخمی را با برانکارد از ماشین پیاده کردیم، دیدیم پایش خونریزی کرده و کف آمبولانس یک لایه خون جمع شده است. در بیمارستان فورا بهش سرم وصل کردند تا جایگزین خون از دست رفته شود. ما دوباره به باغ مکی برگشتیم و بعد از خوردن شامی مختصر بلند شدیم و وسایل مورد نیاز حمله از قبیل کیف کمک‌های اولیه و ماسک ضدّگاز را به گردن آویختیم بعد از بار زدن برانکاردها و آمپول‌ها و داروهای مورد نیاز سوار آمبولانس شدیم.صفحه114