یکشنبه آخر

نمای میانی: معصومه رامهرمزی، متولد 1344 خرمشهر و یکی از امدادگران دوران دفاع مقدس است که از سال 1359 و در سن 14 سالگی به عنوان امدادگر، از پشتیبانی هلال‌احمر جنوب به جبهه‌ اعزام شد. دختری که علیرغم محدودیت‌های بسیار توانست، حضوری پررنگ در دفاع مقدس داشته باشد. رامهرمزی در طول جنگ دیپلم گرفت و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد در رشته علوم قرآن و حدیث را دریافت کرد. او مدت 16 سال است که به تدریس و نویسندگی کتاب و مقاله مشغول است و تا به حال چند کتاب از خاطراتش درباره روزهای اولیه جنگ را منتشر کرده است.
نمای دور: بلقیس سلیمانی (نویسنده و منتقد ادبی): نویسنده این کتاب توانسته روایت خوشایندی را در قالب خاطره بنویسد. او از قالب خاطره‌نویسی نیز اندکی فاصله گرفته و برخی از عناصر داستانی از جمله عدم رعایت ترتیب زمانی را از داستان‌نویسی وام گرفته است و بدین طریق روایت خوشایند و دلچسبی را نقل کرده است.
معصومه رامهرمزی (راوی کتاب): «یکشنبه آخر» یک روایت داستانی است، نه یک روایت گزارشی و من سعی کردم در عین خواندنی بودن، روایت فدای عناصر داستانی نشود. من از تکنیک فلاش بک (بازگشت به گذشته) در این کتاب زیاد استفاده کرده‌ام. این کار را به دو دلیل انجام دادم؛ اول اینکه نمی‌خواستم خواننده از فضای سنگین جنگ خسته شود و دوم اینکه به کسانی که جنگ را از بیرون می‌نگرند، بگویم بچه‌های جنگ هر یک گذشته و پیشینه‌ای داشتند که عکس‌العمل‌هایشان به اتفاقاتی که در جنگ رخ داده، به گذشته، خانواده و نوع تربیت آنها بستگی دارد.
از کتاب:ساعت‌ها تنها در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر قدم زدم و به خانه‌های فرو ریخته، به اتاق‌های خالی از زندگی نگاه کردم. روی زمین پر از سنگ و آجر و تکه‌های ترکش بود. در گوشه‌ای از خیابان عروسکی زیبا افتاده بود که در زیر آفتاب و باران پیر شده بود. جلوی پایم یک بخاری نفتی دیدم که پایه‌‌هایش زنگ زده بود و در خاک کوچه فرو رفته بود، نشانه‌های زندگی خاموش در کوچه و خیابان‌های خرمشهر دیده‌ می‌شد. صفحه 228
از همین قلم:بر بال ملائک (سوره مهر) اسماعیل (همشهری) راز درخت کاج (نشر شاهد) اسراییل در فلسطین (قبله اول)