جنگ دوست داشتنى

نمای میانی:سعید تاجیک متولد سال 1345 در یکی از محله‌های فقیرنشین شهرری است. وی در سال 1356در مدرسه فیروز آبادی تحصیل کرده و زمانی که در 5 رمضان سال 1362 به جبهه اعزام شد نوجوانی هفده ساله بیشتر نبود اما تجربه حضور در متن رویدادی چنان بزرگ موجب شد با ذهنی بارور و انباشته از مضامین سرشار و ناب به زندگی عادی بازگردد. رویکرد طنزآمیز تاجیک به جنگ از وی نویسنده‏ای متمایز ساخته است.
نمای دور:دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه‌هنری: لابد سعید تاجیک را می‌شناسید. پیش از این سه کتاب از این نویسنده جوان و رزمنده چاپ کرده‌ایم. هر سه‌کتاب امروز نایاب است. قلم سعید که جنگ او را نویسنده کرده، شیرین است. او لحظه‌هایی را برای ما از جنگ تصویر می‌کند که کمتر به چشم می‌آید، این لحظه‌ها و آدم‌هایی که آن را خلق می‌کند جوهره اصلی جنگ ما محسوب می‌شوند. این کتاب کارنامه فرهنگی و رزمی نویسنده جوان و خوش ذوق آن است. جدول‌های این کارنامه را عنوان‌هایی پر کرده است که نشان از یک زندگی طبیعی در میدان های نبرد دارد. جنگ با خنده و شوخی‌، مشکل کنار هم می‌نشیند اما وقتی نشست هر دو زیباتر می‌شوند. سعید تاجیک با این کتاب خودش به دارایی‌های معنوی جنگ ما که زلال هم هست افزوده است. اگر بخواهیم به مقاومت هشت ساله‌مان افتخار کنیم راهی جز تکریم و تکرار ادبیات اصیل جنگ نداریم و سعید خوب این را می‏داند.
از کتاب :دو، سه ماهی از عملیات بدر می‌گذشت. در این مدت کارم نقاشی ساختمان بود. دلم برای منطقه تنگ شده بود. یک روز سر‌کار نرفتم و رفتم تا بچه‌ها را ببینم. یکی، دو نفرشان را دیدم. گفتند: خبری نیست. یک روز با موتور‌گازی پدرم رفتم سراغ سید‌ناصر. وقتی او را دیدم پرسیدم: از سیدمحمدرضا چه‌خبر؟ دلم برایش تنگ شده. گفت: توی پل‌چوبی مسئول صدور دفترچه برای پاسدار وظیفه‌هاست. گفتم عالی شد برای خدمت می‌روم پیش‌ او. یکی، دو روز بعد برای گرفتن دفترچه خدمت به پل چوبی رفتم. صفحه 235
از همین قلم: 80 روز مقاومت (سوره ‏مهر) نبرد در کانی‌مانگا (سوره‏ مهر) آخرین گلوله (سوره‏ مهر)