عقیق‏ هاى فصل یادگارى

لحظات ناب حضور در جبهه و یاران که یاد باد خاطراتشان، فصلی از تاریخ ادبیات ما را رقم زده که شاید با دیگر فصول این کتاب قطور تفاوت‌های بسیار داشته باشد. فصلی است سرشار از ایثار و از خودگذشتگی‌های عاشقانه و به استقبال مرگ شتافتن‌ها که نمونه‌ آن را جز در تاریخ صدر اسلام نمی‌توان یافت. اسماعیل فیروزی در عقیق‌های فصل یادگاری، سعی دارد تا به شکار لحظه‌هایی برود که لحظات عاشقانه پرکشید‌ن‌ها اتفاق افتاده است. عشقی که او توصیف می‌کند اگر چه چون عشق مولانا خون‌ریز است اما عینی است و در آسمان اتفاق نمی‌افتد. بلکه در همین سرزمینی است که مورد تهاجم بیگانه واقع شده و در رکاب مرادی است که از سلسله‌ انبیا و اولیا است.  او سعی دارد  لحظاتی را تصویر کند که گویی مدت‌ها است  فراموش شده‌اند.
کتاب، مجموعه 15 قطعه نثر ادبى با مضمون عوامل مؤثر و شاخص‏جنگ ایران و عراق است، که در سه فصل با عناوین «خواب سیب و ستاره»، «کلماتى که پیر نمى‏شوند» و «برکه‏هاى اندوه» تدوین و تنظیم شده است. نویسنده در فصل اول، سوار بال احساس به شکارلحظات ناب رزمندگان، به سنگر آن‌ها رفته و لحظات روحانى قبل از عملیات را توصیف مى‏کند، لحظاتی که بوی ایثار در هوا پراکنده گشته و کلمات رنگ زیبایی می‌گیرند و یا از فراق یاران و از وضع جامعه بعد از رفتن آنها شکوه سرمى‏دهد، و… در فصل دوم از واژگان دفاع مقدس ‏همچون پلاک، پیشانى بند و… برداشتى ادبى و متفاوت دارد، برداشتی که تنها در قاموس کلماتی اتفاق می‌افتد و معنا می‌یابد که در جبهه‌ها رواج دارد. در فصل سوم عزیزان از دست رفته‏اش را مخاطب قرار مى‏دهد و در ناله‏هاى فراق، در پى عشقى است که در همین حوالى است و مدتی است که شاید رو به فراموشی نهاده اما هنوز نفس می‌کشد.