سال های بی قرار

نمای نزدیک:بازیافت حقایق از رهگذر مطالعه و تحلیل رویدادها بر بنیاد اسناد و مدارک برجا مانده از گذشته اساسا مسئولیت خطیری است که از عهده هرکسی برنمی‏آید حتی تاریخ‏پژوهان کلاسیک و نامانوس با رهیافت‏های نوپدید و میان‏رشته‏ای عصر حاضر نیز فاقد مهارت‏ها و توانمندی‏های لازم جهت تحقق بخشیدن به این آرمان فرهنگی-پژوهشی پرارج هستند. در واقع مضمون تاریخ‏نگاری در ایران، طی‏ سه دهه گذشته که در مجاورت دو حادثه فراگیر و عمیق تاریخی نظیر پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، قرار گرفت؛ دچار تحولی سرشتی شده و از همان زمان ناکارآمدی روش‌های سنتی گذشته به اثبات رسید. از این رو انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی خود موجد ظهور و تثبیت شیوه‏ تاریخ‏نگاری روزآمد و کارآمدی شدند که توانمندی ثبت و ضبط آنها را داشته باشد؛ این شیوه جدید امروزه غالبا با نام«تاریخ شفاهی» شناخته می‏شود.
«سال‏های بی‏قراری» را باید در پرتو همین امر تلقی کرد. کاظمی با تدوین و تحریر این اثر، یکی از بهترین نمونه‌های موجود در حوزه «تاریخ شفاهی» انقلاب اسلامی را به دست داده که طی‏ مدت کوتاهی که از انتشار آن می‌گذرد توجه گسترده منتقدان و اساتید تاریخ ایران را به خود جلب کرده است. مولف در این اثر به بازخوانی خاطرات جواد منصوری، فرمانده پیشین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ذکر سابقه فعالیت‌های مبارزاتی وی پرداخته. این اثر به ویژه از حیث غنای اسناد و مدارک تاریخی و همچنین توضیحات و تحقیقات گسترده‌ای که مولف برای درج در حواشی و موخره اثر انجام داده تقریبا نمونه مشابه دیگری ندارد. نویسنده در مطاوی فصل‌های چندگانه کتاب علاوه بر شرح خاطرات منصوری و سوابق مبارزاتی وی، به فعالیت‌ها و مبارزات بسیاری از چهره‌ها و گروه‌های سیاسی و انقلابی دیگر نیز پرداخته و خواننده می‌تواند با مطالعه آن با طیف گسترده‌ای از اشخاص گروه‌های مبارز انقلاب آشنا شود و همچنانکه کاظمی نیز در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌ها عنوان کرده از آن به مثابه یک دایره‌المعارف تاریخی بهره‌برداری کند.
روایت منصوری از سال‌های اسارت در زندان ساواک و کمیته مشترک ضد خرابکاری در دوران ستم‌شاهی از درخشان‌ترین بخش‌های کتاب است که درد‌ها و تجربیات عینی ارزنده‌ای از جوانان انقلابی و مبارز عصر انقلاب را به مخاطبان جوان امروز انتقال می‌دهد.