ایران شده هلسطین

نمای نزدیک:تاریخ‌ نگاری عصر مدرن واجد خصلت‌هایی به کلی متفاوت با گذشته است و روندهای تحلیلی آن نیز از جهات متعددی با شیوه‌های مورد استفاده وقایع‌نگاران دوران پیشامدرن و ماهیت سلسله‌ای و نسب‌شناسانه آثار آنها تمایز دارد. بدون شک بازشناسی و تبیین هر یک از این وجوه افتراق در جای خود روشنگر و پرفایده است اما آنچه بیش از هر عامل دیگری آثار تاریخی امروز را از گذشته جدا می‌کند صبغه مردمی آن است که از این حیث «ایران شده هلسطین» نمونه جالبی است. مولف در این کتاب با اشاره به بیانات مقام معظم در خصوص ضرورت کاربست قالب‌های بیانی مناسب برای ارائه تاریخ انقلاب اسلامی و معرفی «زبان هنر» به عنوان یگانه «زبان انقلاب»، به سراغ کسانی می‌رود که تاکنون کمتر تاریخ‌نویسی به آنها مراجعه کرده است. او با گوش دادن به خاطرات اشخاص بی‌نام و نشان و عاری از هر گونه تشخص و امتیاز درباره حوادث پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در بجنورد در می‌یابد که هیچ سند و متن تاریخی نمی‌تواند بهتر از همین‌ خاطرات حوادث تاریخی آن برهه حساس از نهضت اسلامی را بازگو کند به همین جهت تصمیم می‌گیرد تا با مکتوب کردن و حذف حشو و حواشی آنها، روایتی سرراست و به دور از هر گونه پیچش و تعلیق از تاریخ انقلاب اسلامی در بجنورد به دست دهد که این یعنی استفاده از «زبان هنر» در یک متن تاریخی.

نمای میانی: مهدی الهی‌فرد متولد سال 1357 در بجنورد است و در حال حاضر نزدیک به یک دهه از آغاز همکاری او با حوزه هنری استان خراسان شمالی می‌گذرد. تخصص اصلی وی در عرصه پژوهش، تاریخ‌نگاری دوره معاصر و مباحث قوم‌شناختی (با تاکید بر حوزه‌های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس) است و در حال حاضر مسئولیت گروه پژوهشی کتاب‌های خاطرات انقلاب در شهرهای استان خراسان شمالی را بر عهده دارد.
نمای دور: مهدی الهی‌فرد (پژوهشگر و نویسنده کتاب): گرفتار شدن در کلیشه‌ها بلای جان آدمی است که در آغاز و شاید کمی آن سوتر از راه باز می‌دارد از این رو به سنت امام و خلف صالح‌اش که انقلاب را متعلق به همه مردم و اقشار می‌دانست این بار بدعت! نهادیم و سراغ کسانی رفتیم که کمتر می‌شناسیم‌شان و خاطرات‌شان را کاویدیم. از قضا برای چندمین بار دریافتیم آنان که نمی‌شناسیم نقش‌شان کمتر از آشنایان تکراری نبوده است. به راستی که چه گنجینه‌هایی داریم! کاش کمی جدی‌تر به خودمان و آدم‌های معمولی اطرافیانمان نگاه کنیم و باور کنیم که هیچ کس بهتر از خود ما نمی‌تواند تاریخمان را بنویسد. برای همین است که فکر می‌کنم شاید بد نباشد اسامی برخی اشخاصی که خاطرات‌شان در این کتاب مورد استفاده ما بود با هم مرور کنیم، کسانی چون: محمد یزدانی‌مقدم، رمضانعلی نشاط، موسی‌الرضا ثروتی، محمود دانشوری، سیدعلی هاشمی، اسماعیل صدری، رضاعلی ایزانلو، رجبعلی اکرمی، مهدی چاهی، رضا محزون، غلام صدری و… که مدیون همه‌شان هستیم.