چقدر حرف نمی‌زند

برای نقل تاریخ شکوه‌مندی که با جسم و جان یک ملت عجین شده، هیچ زبانی بهتر از قصه‌گویی نیست؛ قصه‌هایی که نسل به نسل مثل یادگاری از روزهای جوانی و غرور، بازخوانی می‌شوند و برای همیشه می‌مانند. جشنواره داستان انقلاب، در چندین دوره برگزاری‌اش، فضای مناسبی برای انتقال مفاهیم انقلاب از طریق داستان فراهم کرده است و مجموعه داستان «چقدرحرف نمی‌زند»، شامل برگزیده‌های اولین و دومین دوره این جشنواره، نمودی از این  اتفاق است.
تردید‌ها و درگیری‌های درونی قهرمان قصه‌  فریبا انیسی در داستان «ساواکی» به عنوان اولین داستان مجموعه، ورودی خوبی برای وارد شدن مخاطب به فضای قصه‌های انقلاب فراهم کرده است. داستانی با روایت ساده و صریح و نثری خواندنی قفل معمای ساواکی بودن پدر قهرمان قصه را تا انتهای داستان با پرداخت هوشمندانه و ظریف روابط پنهانش با آدمهایی نا‌شناس، نزد مخاطب بسته نگه می‌دارد.
تنوع مضمونی و شیوه روایت یکی از ویژگی‌های مهم این مجموعه است. در این زمینه روایت قتل عام یک تیم انقلابی به دست یکی از ماموران رژیم شاهنشاهی و برنامه‌ریزی برای کشتن او از زبان زنی که این ماموریت را برعهده دارد در داستان «فرشته» یکی از رویکردهای نو و متفاوت به ژانر داستان انقلاب است. اما مبارزان انقلابی‌گاه نقش آدم‌های غایبی را بازی می‌کنند که سایه‌شان تا همیشه بر زندگی آنها که مانده‌اند، افتاده است. داستان «رویا» که به شیوه خاطره‌گویی و بازگشت به گذشته روایت می‌شود، یکی از این داستان‌هاست.
از منظر جغرافیا و بستر روایت نیز بیشتر قصه‌ها به فضای خانه و محله‌های قدیمی پایبندند. نویسندگان مجموعه در داستان‌هایی نظیر «کلاه پهلوی»، «آش پشت پا»، «نوشته روی دیوار» و «عاشقانه‌های سپید» به روایت حوادث انقلاب از منظرخانواده و تاثیرش بر زندگی و روابط آن‌ها می‌پردازند. اگرچه بستر روایت در برخی داستان‌های دیگر نیز تنوع قابل تاملی به مجموعه بخشیده است. از جمله داستان «گاردی‌ها» که به حضور دو مامور انقلابی در لباس مبدل جهانگردان خارجی و برای انجام عملیات در یک رستوران می‌پردازد.