ستاره شمال (زندگی شهید محمدعلی اندرزگو)

نمای میانی: سال‌هاست که می‌نویسد و نوشتن را می‌آموزاند. در این میان فعالیت‌های دیگری هم داشته که هیچ کدام از حیطه ادبیات خارج نبوده؛ فعالیت‌هایی چون عضویت در مرکز بررسی آثار (مجلات رشد)، مسئولیت واحد زنان دفتر ادبیات و هنر مقاومت در حوزه هنری، عضویت در دوره دوم شورای بررسی کتاب گاهنامه قلمرو و عضو هیئت داوران انتخاب کتاب سال سوره نوجوان (دوره پنجم). ناهید سلمانی در سال ۱۳۴۹ در تهران متولد شده است.
نمای دور: کبری سیل سه‌پور (همسر شهید اندرزگو): آن روز‌ها ما یک تلویزیون کوچک داشتیم که الان هم داریم. منتهی مأموران ساواک آن را شکسته‌اند. آن را به یادگار نگه داشته‌ام. یک روز ایشان اخبار ورود کار‌تر به ایران را از تلویزیون تماشا می‌کرد. پرسیدم، «پس چرا این پهلوی را نمی‌کشی؟ چرا هیچ اقدامی درباره نابودی این آدم نمی‌کنی؟» جواب داد، «من شش ماه تمام روی طرحی زحمت کشیدم. برنامه تنظیم کردم، ولی حاصل کار من لو رفت. برای همین نتوانستم پهلوی را از بین ببرم. حالا شش ماه دوم را شروع کرده‌ام و دارم کار می‌کنم. این پهلوی را یا با دست خودم از بین می‌برم یا با خون خودم.»‌‌ همان شب، یک بار دیگر که تلویزیون همین خبر را پخش کرد، شهید اندرزگو یک دفعه برگشت و به من گفت، «می‌بینی! یک روزی جمهوری اسلامی می‌شود. اوایل جمهوری اسلامی، یعنی‌‌ همان سال‌های اول، همه مردم مورد امتحان خدا قرار می‌گیرند. همه مردم از عالم تا آدم عادی.»
از کتاب: به کلی تغییر کرده بود. ریشش را کاملا از ته تراشیده بود و به مو‌هایش روغن زده بود. از جیب پراهنش دسته عینکی بیرون زده بود. شلوار لی به پا داشت و انگار اصلا سید سال گذشته نبود. مرضی نمی‌دانست چه بگوید. سید که لب باز کرد، انگار دریای آرامشی به دل توفان زده‌اش ریخت. – مرضی جان، می‌دانم خیلی عذاب کشیده‌ای. ولی بیا و با من فرار کن! باور کن آن قدر به تو علاقه دارم که نمی‌توانم به کس دیگری فکر کنم.صفحه ۲۴
از همین قلم : گل سیمین (سوره‏ مهر) آشیانه‌ای برای کبوتر‌ها (سوره‏ مهر) لبخند خاله طوبی (سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی) ژالاپ (علم) نشستن روی صندلی سفید (قدیانی) درباره ادبیات و هنر دینی (نیستان)