میوه های رسیده

گاهی یک نام یا یک اشاره، می‌تواند خاکستر خاموش خاطرات و روزهای از یاد رفته را شعله‌ور کند. در رمان«میوه‌های رسیده» هم وقتی کارمند معترض و عاصی به خسرو، قهرمان داستان، می‌گوید که نام دایی‌اش  «حبیب ناظری» است ناگهان  همین اسم همه خاطرات وگذشته‌های دور خسرو  را پیش چشمش زنده می‌کند. حالا سیدمهرداد موسویان خواننده را با خسرو  همراه می‌کند تا با او بروند به زمان‌هایی گرد و غبار گرفته؛ از روزگاری که خسرو یک دزد بوده و به شکلی اتفاقی در تظاهرات دستگیر می‏شود تا شکنجه‌هایش در بازداشتگاه و آشنایی‌اش با مارکسیست‌ها در زندان. موسویان در روایت پر تحرک و  جذاب خود، از خسرو می‌گوید که از زندان در می‌آید و با گروه‌های مارکسیست همراه می‌شود؛ با آنها دست به سرقت بانک می‏زند و به مشهد فرار می‌کند. بعد هم  از مارکسیست‌ها می‌بُرد و به شهرش همدان برمی‌گردد تا در کنار انقلابیون مسلمان حضور داشته باشد. اما هنوز پایبندی و اعتقاد چندانی در او نیست. به مرور و با آمدن آیت‌الله مدنی به همدان، خسرو هم تحول و نو شدن را تجربه‌ می‌کند. موسویان همزمان با روایت زندگی پر فراز و نشیب خسرو، از دوست قدیمی‌اش غلام هم حکایت می‌کند تا به قصه‌اش ابعاد تازه‌تری ببخشد. «میوه‌های رسیده» پرتپش و لبریز از ماجراهای نفسگیر پیش می‏رود و در نهایت با رسیدن به روزگار خسرو در امروز، آرام می‌گیرد.