مرد سلول شماره 5

نمای میانی:مصطفی رحیمی متولد سال ۱۳۴۲ است که از آغاز جنگ در جبهه‌ها حضور داشت و به ایثارگران این مرز و بوم خدمت می‌کرد. از همان زمان به عنوان نویسنده حوزه دفاع مقدس به شهرت رسید و پس از جنگ، تألیفات خود را در بازار منتشر کرد. او در بخش‌های «گروه خاطره دفتر ادبیات و هنر مقاومت»، «کمیته تخصصی خاطره بنیاد شهید» و «شورای کارشناسی خاطره بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس» کارهای فرهنگی متعددی ارایه کرد که شاید شاخص‌ترین آنها، تدوین کتاب ماندگار «بابانظر» باشد.
نمای دور:علی شریعتی متولد 1312 و فرزند استاد محمدتقی شریعتی است. او در سال 1334 به دانشگاه مشهد وارد شد و ادبیات فارسی خواند. در سال 1337 برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در آنجا به تحصیل پرداخت.شریعتی در سال 1338 به سازمان آزادیبخش الجزایر پیوست و فعالیت‌های انسانی‌اش باعث شد تا در فرانسه به زندان بیفتد. در سال 1343 به ایران باز‌گشت و معلمی و سپس استادیاری تاریخ دانشگاه مشهد را پیشه کرد.
سال 1348 مسئولیت فرهنگی حسینیه ارشاد را عهده‌دار شد. شریعتی در آنجا به تدریس مسائل مذهبی و معارف اسلامی پرداخت. در این محل بود که دکتر شریعتی با نیروی کم‌نظیر، چهره‌های مقدس و شخصیت‌های بزرگ اسلام را معرفی کرد. در سال 1352، رژیم، حسینیه ارشاد را تعطیل کرد و شریعتی 18 ماه به زندان رفت. از این به بعد تا سال 1356 و هجرت، دکتر زندگی سختی را پشت سر گذاشت. او یکشنبه 29 خرداد 56 در اروپا از دنیا رفت تا مرگش مبهم باقی بماند.
از کتاب:محل ملاقات زندانی‌ها، یک راهرو باریک بود که سمت راستش چند سلول کوچک قرار داشت. سلول‌ها از سه طرف دیوار بود، و ضلع طرف راهرو، با میله‌های بلند بسته شده بود. دکتر وارد سلول شد و من طبق وظیفه در را بستم و گوشه‌ای از راهرو ایستادم. چند دقیقه بعد، یک خانم سی و چند ساله، همراه چهار فرزندش وارد راهرو شدند. دکتر قبلاً از بچه‌هایش برایم گفته بود. احسان چهارده ساله؛ سوسن، یازده ساله؛ سارا، ده ساله و مونا، دو ساله.صفحه 104
از همین قلم:بابانظر (تدوین) (سوره‏مهر) چهار گلوله برای توفیق؛ براساس خاطرات آزاده جانباز عباس فهیمیان (شاهد)