روز خشم

«روز خشم» عنوان کتابی است که در آن زندگی حجر بن عدی، از زمان شورش تا شهادت او توسط دستگاه معاویه به شکل داستان روایت شده است. در این کتاب موضوعات و مواردی همچون کینه‌ توزی‌های معاویه نسبت به یاران حضرت علی‌(ع) پس از شهادت ایشان، ماجرای شهادت امام حسن مجتبی(ع) و مخالفت‌های حجر بن عدی با افرادی همچون «عمرو بن حریث» که در مساجد قبل از شروع خطبه حضرت علی(ع) را مورد لعن و نفرین قرار می‌دادند و… پرداخته و روایت شده است. حجر بن عدی از بزرگان قبایل عرب است که در شهر کوفه زندگی می‌کرد. او در سال 50 هجری به علت فشارهای زیادی که دستگاه معاویه و ابن زیاد حکمران او در کوفه به شیعیان وارد می‌کردند تصمیم به شورش گرفت و پس از مبارزات زیاد توسط عوامل معاویه دستگیر شده و به شام برده می‌شود و در محلی به نام «مرج‌العذرا» به شهادت رسید. ده سال پس از شهادت او قیام عاشورا حادث شد. نام این کتاب از آیه ١٦ سوره دخان گرفته شده است که می‌‌گوید: «روز خشم بزرگ فرا می‌رسد، ماییم انتقام‌ گیرندگان.» گزیده متن: حجر به دنبال تقدیر مبارک خود بود. سالیانی بود که شوق شهادت را در دل داشت. سلیمان گه گاه از چادر بزرگ سرک می‌کشید. مضطرب بود. حجر دل‌شورة پیرمرد را حس کرده بود. یکی از دختران خردسال سلیمان جلوی چادر ظاهر شد. حجر به او لبخند زد و با اشاره سر او را به داخل چادر فرا خواند. دختر با دیدن او چهره در هم کشید. به نظرش بیگانه آمد. دو بار بود که او را می‌دید. حجر دوباره لبخند زد. دخترک، هراسیده، از جلوی چادر گریخت. سلیمان بال چادر را کنار زد. صدای شیون و گریه از چادر پهلویی، که چادر خانواده سلیمان بود، به گوش می‌رسید. سلیمان قضایا را می‌دانست، خواست کم‌کم حجر را آماده کند… (صفحه‌های 109 ـ 110)