ذکر مزامیر

نمای میانی:«ذﮐﺮ ﻣﺰاﻣﯿﺮ» 43 ﻗﻄعه ﺷﻌﺮ حافظ ایمانی را دربر می‏گیرد که در قالب‏های کلاسیک غزل‏، مثنوی و چارپاره سروده شده‏اند و اﻟﺒته ﺷﻤﺎر ﻏﺰل‏‏ها به ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮ ﻗﺎﻟب‏ها اﺳﺖ. «آﯾﺎت اﻧﮕﻮر»، «ﺷﺮاب ﺧﺎﻧﮕﯽ»، «ُﭘﺮ از ﭘﺮی»، «زﺧﻢ زﺧمه»، «ﺳﻮره زﻟﺰال»، «ﺟﻨﮓ در رﻗﺺ» و «ﺧﺎﻧﻘﺎه ﺧﻤﺮهﮔﺮداﻧﯽ» از ﻋﻨﺎوﯾﻦ اﺷﻌﺎر ﮐﺘﺎب هستند. ﺷﺎﻋﺮ ﻋﻨﻮان «ذﮐﺮ ﻣﺰاﻣﯿﺮ» ﺑﺮای اﯾﻦ مجموعه را از ﻏﺰﻟﯽ ﺑﺎ همین ﻧﺎم و با این مطلع اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده اﺳﺖ:
«ﺻﻮﻓﯽ ﺳﯿﻤﺎی ﺗﻮ ﺻﺎﻓﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺷﺪ
ﺗﺬﮐﺮه ﻧﺎم ﺗﻮ ذﮐﺮ ﻣﺰاﻣﯿﺮ ﺷﺪ
ﺳﺮمه ﻧﮑﺶ ﭼﺸﻢ را، ﭼﺸمه آهو ﺗﻮﯾﯽ
ﺟﻮﺷﺶ ﺻﺤﺮا ﻣﻨﻢ، ﺗﺸنه ﻣﺎ ﺳﯿﺮ ﺷﺪ»
ایمانی گاهی در اشعارش به عنوان تضمین، بیتی را از یکی از بزرگان شعر فارسی در صدر قرار داده است. شعر «پُر از پَری»، از این شعرها است که شعر با ذکر بیتی مشهور از مولانا: «میا بی‌دف به گور من زیارت/ که در بزم خدا غمگین نشاید»، آمده و در یکی از ابیات غزل به آن اشاره می‏شود:
«اگرچه حضرت دف زائر دلم بوده‌ست
سه بار فاتحه خواندم کنار گور خودم»
نمای دور:محمدعلی حضرتی: «شعر ایمانی زبان محور است اما در این عرصه توانسته تئوری‏ها را به هم بریزد.»
مصطفی محدثی‌خراسانی: « این مجموعه، اثری دارای ایده‌ای مناسب و ایجاد حرکتی نو است.»
محسن غلامی: «در این مجموعه نگاه عرفانی و آمیختگی آن با مضامین و معارف مذهبی وضوح دارد.»
سید عبدالرضا موسوی:«اولین ویژگی یا فضیلت «ذکر مزامیر» تازگی شعرهای آن است.»
از کتاب:چه خطی می‏نویسد سرمه بر بادام طولانی
کتابت کن تماشا را به نستعلیق حیرانی
جلاجنگ سم اسبان، خراج چشم‏زخم تو
بگو چشمت کنند آهوسواران خراسانی
چه سرخی می‏کند خنجر‏خرامی‏های رگ‏هایت
انارت را دو قسمت کن؛ شهید اول و ثانی
برقص ای آتش هندو! دوات روی کاغذ را
که نستعلیق را شیواتر از آهو برقصانی
سلامم را به دار آویز و در بگشا به تکفیرم
مسیحای جوانمرگ من از ترس مسلمانی
صفحه 13
از همین قلم: مصلوب دارهای اشاره (پاندا) سرمه‏های رنگی (تکا)