قصه های 84

نمای میانی:مصطفی مستور در اهواز زاده شده، درس خوانده و زندگی می‌کند؛ اما داستان‌هایش در همه ایران مخاطبانی یافته است. او متولد 1343 است و کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شهید چمران اهواز. مستور به جز تالیف چند مجموعه داستان و رمان، دستی هم بر ترجمه دارد و تا کنون دو مجموعه داستان از ریموند کارور و یک کتاب درباره سینمای کریشتف کیشلوفسکی به فارسی‌زبانان تقدیم کرده است.
نمای دور:بابک اسماعیلی دهنه سری: «گوساله سرگردان» داستانی است کاملا موفق و بی اغراق باید آن را یکی از بهترین آثار چند سال اخیر در این حوزه به حساب آورد. قیصری هنرمندانه با لحنی روایت‌گونه از یادداشت‌های یک سرباز و شاید بتوان گفت با دفترچه خاطراتش، داستان را به پیش می‏برد و در پایان، خواننده را آزاد می‏گذارد تا ادامه داستان را پس از به انتها رسیدن قصه، در ذهن خویش به نظاره بنشیند و پایان محتمل خویش را شاهد باشد.
نکته‏ای که باید در این داستان بدان توجه کرد چند لایه بودن و تأویل پذیری این داستان با واقعه‏ای تاریخی است و می‌توان گفت که قیصری عالمانه کوشیده است تا به خواننده نشان دهد که به شکلی دیگر، داستان حضرت صالح(ص) و ناقه آن حضرت تکرار شده است.
چیزی که داستان را از یک گزارش صرف متمایز می‌سازد جوهره ادبیات یعنی انتقال مفاهیم اصیل انسانی است و این همان چیزی است که در «گوساله سرگردان» شاهد ارائه هنرمندانه آن هستیم.
از کتاب:گفت: «بعد ار این که از هم جدا شدیم، تو چه کار کردی؟»
گفتم: «رفتم یه همبرگر ارزون خوردم.»
گفت: «ازدواج چی؟…ازدواج کردی؟»
گفتم: «ازدواج به راحتی همبرگر خوردن نیست.»
گفت: «پس ازدواج کردی؟»
گفتم: «یه خانم روشن‌فکر صاحب بیمارستان و افسردگی، به این صراحت از یه مرد غریبه سئوال نمی‌کنه.»
گفت: «هیچ‌وقت توی یه آسانسور درب و داغون، مردی به این توداری ندیده بودم.»
صفحه 54
از همین قلم: روی ماه خداوند را ببوس (مرکز) حکایت عشقی بی‌قاف، بی‌شین، بی‌نقطه (چشمه) عشق روی پیاده‌رو (رسش) سرشت و سرنوشت، سینمای کریشتف کیشلوفسکی(مرکز) من دانای کل هستم(ققنوس) سه گزارش کوتاه درباره نوید و نگار (مرکز) و…