عابر پیاده

«عابر پیاده» با داستان «اولین سکه» از ویلیام مارچ آغاز می‌شود که روایتی است جذاب و اثرگذار از احساس خواری یک فقیر بعد از گرفتن اولین سکه گدایی. ریچارد رایت نیز در داستان «گرسنه» تم فقر را دستمایه داستانش قرار می‌دهد، اما «عابر پیاده» ری برادبری، به لحاظ سبک و محتوا، متفاوت‌ترین داستان این مجموعه است. «عابر پیاده» تمایلات ارتجاعی نویسنده‌ای است در سال ۲۰۵۲ که در زندگی عاری از روح آن دوران، به خواسته‌های ساده انسانی‌اش مثل قدم زدن در خیابان روی آورده است. «باغچه جعفری» اثر ویلیام سارویان، احساس حقارت پسری است که حین دزدی از یک فروشگاه دیده می‌شود و «بودجه» ماریو بندتی، قصه کارمندان اداره‌ای را روایت می‌کند که سال‌هاست در انتظار افزایش بودجه، به سرنوشتی حقیر اما آرام تن داده‌اند. تولستوی در داستان «خداوند حقیقت را می‌بیند، اما صبر می‌کند» سرنوشت تاجر جوان و بی‌گناهی را پیش می‌کشد که ۲۶ سال از عمرش را در زندان می‌گذراند. «تابستان و اسب سفید» ویلیام سارویان روایتی است از فقر و درستکاری و فرانک اوکانر در «خیالاتی»، دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن دروغ به موهبتی بدل می‌شود که آدم‌ها از کمبودش رنج می‌برند.
«دو شیاد» اثر استراتیس می‌ریولیس و «ماته ئو فالکانه» نوشته پروسپر مریمه از دیگر داستان‌های این مجموعه هستند.