باد برگ‌ها را سمت دره‌ها می‌برد

علی‌الله سلیمی در کتاب «باد برگ‌ها را سمت دره‌ها می‌برد» سعی دارد  حاشیه و متن جنگ را به دل داستان‌ها بیاورد. از نقاط قوت این اثر، اول شخص بودن راوی  داستان‌هاست که دستاورد جهان مدرن است. در داستان مدرن تمرکز بیشتر روی فرد است نه جمع و سلیمی با تکیه بر این نگرش، داستان‌های این کتاب را به نگارش درآورده است. نقطه قوت دیگر او در «باد برگ‌ها را سمت دره‌ها می‌برد» این است که داستان‌هایش زیاد احساسی و پرسوز و گداز نیستند. نویسنده در این اثر نگاهی دوسویه به جنگ و تاثیرات بعدی آن در زندگی افراد دارد به این صورت که برخی داستان‌ها مستقیم به دوران جنگ و صحنه‌ها و اتفاقات آن روزها برمی‌گردد و برخی دیگر درباره آدم‌هایی است که پس از جنگ به زندگی عادی بازگشته‌اند ولی بهانه‌هایی چون یک زخم آن‌ها را به دوران جنگ بازمی‌گرداند. داستان اول با عنوان «در مسیر پرواز مرغان دریایی» داستان مردی عراقی است به نام کامل عبدالله که در کار تفحص به نیروهای ایرانی کمک می‏کند. نیروهای ایرانی در خاک عراق درکنار اسکله­ای مشغول تفحص شهدا هستند و کامل عبدالله کمک زیادی به آن‌ها می‏کند. داستان دوم با عنوان «همان ارتفاع همیشگی» داستان مرد رزمنده‌ای است که خاطرات زمان دفاعش را برای همسرش تعریف می‏کند. داستان سوم با عنوان «باد برگ‌ها را سمت دره‌ها می‌برد» هم داستان جانبازی است که خاطرات دوران جنگ را به یاد می‏آورد. سلیمی در داستان­‌های بعدی هم به  استقامت و پایداری رزمندگان در جبهه‌­ها  پرداخته است.