میخانقاه

نمای میانی: «میخانقاه» مجموعه‏ای دارای یک غزل و 72 رباعی است. زهیر توکلی شاعر این مجموعه در پیشانی کتابش آن را ادای دینی به «شاعر مادرزاد محمد رمضانی‌فرخانی» دانسته و رباعی شماره 37 از این مجموعه را به او تقدیم کرده است. مضامین اشعار این مجموعه اجتماعی، آیینی و مفاهیم عرفانی است. رباعی‌های شماره 38 تا 41 را به شهید امیر نادران تقدیم شده است. همچنین تعدادی از این رباعی‏ها با دیدی معرفتی در وصف مقام سقای دشت کربلا حضرت اباالفضل العباس‌(ع) سروده شده است.
زهیر تا جایی که آثار منتشره‏اش روایت می‏کند، بیشتر در قالب کوتاه رباعی و قالب بلند قصیده سروده و به قالب‏های دیگر از جمله غزل چندان اقبالی نشان نداده است اما این مجموعه را با غزلی با این مطلع شروع کرده است:
«ای روشنی شکسته‏کاران گل سرخ
مستوره پرده‏های باران گل سرخ»
اشعار آیینی این مجموعه به لحاظ کمیت و کیفیت قابل توجه‌اند و به طور قطع اینکه شاعر تعداد 72 رباعی‏ را برای این کتاب انتخاب کرده نیز حاوی معنی است.
نمای دور:بیژن ارژن: «توکلی با این دفتر نشان داد که هنوز می‏توان امیدوار بود که قالب زیبایی مثل رباعی مورد توجه شاعران جوان قرار گیرد و به صورت جدی سروده شود. از نکات مثبت توکلی در «میخانقاه» این است که خیلی به دنبال هر روز لباس عوض کردن نیست و می‏خواهد شیوه خاص خودش را در رباعی به وجود آورد و آن را به کمال برساند و این جای تحسین دارد.»
از کتاب:خاکش پوسیده و سفالش رفته
فکر تن خویش از خیالش رفته
در گوشه این قفس من آن سیمرغم
نامش مانده‌ست و پروبالش رفته
ص 68
باران شد و باز رفتنم را خط زد
گِل کرد زمین را و تنم را خط زد
می‏خواستم از تو گویم اما باران
بوسید لبم را دهنم را خط زد
صفحه 46
از همین قلم:باغساران حقیقت: تلخیص و بازنویسی حدیقه الحقیقه سنایی غزنوی (امیرکبیر) حدیث آرزومندان: تلخیص و بازنویسی الهی نامه عطار نیشابوری (امیرکبیر) ناگفته نماند (تکا)