خاکه نغمه‌ها

این کتاب مجموعه‌ای از سروده‌های کوتاه عباس باقری با شاعر زاهدانی در فاصله سال‌های 1352 تا 1358 است. «خاکه نغمه‌ها» که بیش از 220 شعر کوتاه از شاعر را در خود جا داده مفاهیم تازه‌ای را به جهت معنا، ساختار و استحکام به گونه‌ای که بیانگر شعر امروز باشد ارائه کرده است. در شعرهای این مجموعه شعر و تصویر از هم جدا نیستند. در این کتاب اگرچه هرکدام از شعرها که متأثر از زمان خاص خود هستند اما محتوای همه آن‌ها با هم در یک ردیف قرار دارند و به قول خود شاعر «شعرهای این مجموعه تابعی از اجتماع است.» در سروده‌های این مجموعه شعر متأثر از قالب نبوده و بیشتر تحت تأثیر محتواست. خشکسالی و دلواپسی‌های مردم سیستان و بلوچستان از این بحران یکی از موضوعات مورد توجه در مجموعه حاضر است که آن را می‌توان در همان اصل تابعیت شعرهای باقری از اجتماع جستجو کرد چرا که خشکسالی یکی از ویژگی‌های اقلیمی سرزمین محل سکونت شاعر (زاهدان) است. گزیده متن: از بغض ابر نترس! باران پشت پنجره سوغات چشم‌های بیابانی من است در سوک رفته‌ها امسال / سنبله / در پیش پای باد / سَر خم نکرد / اما/ مردان آفتاب / پیش ضریح نان / به زانو در آمدند در روزگار صاعقه / باران / گداخته می‌بارد / برکرانه زیتو نزار